Ups & downs hier in Ayacucho

Wow, de negende reisblog alweer! Worden jullie me al zat? :P

Ik wilde nog even een blogje schrijven voor ik naar Huacachina ga, want ik denk dat ik straks weer een hele blog kan vullen met verhalen van vier dagen Huacachina. Veel ontwikkelingen hier, zowel leuke als heftige dingen.

Afgelopen tijd zijn we weer veel leuke dingen aan het doen met het huis, met de andere vrijwilligers bij Los Cachorros en met vrienden die we uit de bar kennen. Zo zijn we (twee weken terug alweer) met z’n vijven (Vera, Jade, Milagros, Elizabeth en ik) naar de sauna geweest hier in Ayacucho. Erg lekker relaxed en ik denk dat we nog wel een keer gaan. En heel belangrijk, een keer niet zo duur! 15 sol voor een avondje sauna! :D

Verder hebben we op 6 mei het culinaire feest gehad in de bar, waarbij we een oriëntaals menu hebben gegeten. Loempia’s, Thaise soep, curry’s en een mango-lassie als dessert. Echt onwijs lekker en super gezellig!

Afgelopen weekend ben ik spontaan op trekking geweest samen met de Franse vrijwilligers bij Los Cachorros. Donderdag zagen we pas de oproep op facebook voor een tweedaagse trekking in Huanta (dat is een dorpje een uurtje vanaf Ayacucho), en zaterdagochtend stonden we om 9:00 klaar om te gaan! Het was een erg mooie trekking, maar het was te merken dat de gids zelf ook nogal spontaan op het idee was gekomen om een trekking te organiseren. Ten eerste moest hij in Huanta nog naar zijn huis toe om de slaapspullen op te halen. A la, kan gebeuren, maar vervolgens vertelde hij doodleuk dat we hier eten moesten inslaan want op de trekking was dat niet meer. Toen hebben we hem wel even verteld dat eten inclusief in de prijs zat en dat hij dat maar lekker ging regelen. Uiteindelijk stonden we dus aan het begin van de trekking met een zak chaplas, een dubbelzoute kaas en wat fruit voor de lunch. We zaten al grappen te maken over een ‘dieet-trekking’, maar dat was het wel een beetje… xD. Vervolgens bleek dat de gids ook de weg nog niet zo goed wist. Na verschillende ‘weggetjes’ (vol doornstruiken) in te zijn gelopen en ook weer terug te zijn gelopen, besloot de gids het toch maar even te vragen waar we heen moesten… Bleek dat we weer een eind terug moesten lopen waar we een eerdere afslag hadden moeten ingaan. Uiteindelijk wel bij de rivier aangekomen, van waar we op slippertjes door het water naar de waterval zijn gelopen. Dat was wel echt heel gaaf! Kijk vooral de foto’s zou ik zeggen, want die laten veel beter zien hoe het was dan dat ik kan beschrijven.

Aan het einde van de dag, wist de gids eigenlijk niet zo goed waar we konden gaan kamperen. “Ja ik denk dat we wel verder de rivier af kunnen lopen en dat daar wel campingplekken zijn” “okee en hoe ver is dat dan nog?” “Ja weet ik niet, kan drie uur lopen langs de rivier zijn…”. Nou tot zover de Peruaanse mentaliteit wat betreft planning :P. Uiteindelijk wist hij wel een dorpje weer terug bovenaan de heuvel, waar we de tent op konden gaan zetten en waar ook wel winkeltjes waren om wat te eten te kopen. Wij weer terug de heuvel op geklommen naar het dorpje, de tent op gezet in het oude gedeelte en weer op weg naar het ‘echte’ dorpje (80 inwoners) om die winkeltjes te zoeken. Alles bleek dicht te zijn en bij het enige winkeltje stond een vrouwtje die echt geen zin meer had om theewater op te zetten, laat staan iets te koken… Maar uiteindelijk zijn we bij een lokaal gezin beland voor het avondeten. Echt super leuk en iedereen ontmoet, vader, moeder, opa, kindje van 5 en alle dieren die daar rondliepen. Prima gegeten en rond half negen richting de tent voor een krappe (maar wel knusse) nacht.

De volgende dag, wist de gids een route, waarvandaan we weer bij de weg richting Ayacucho konden komen. We hadden al wat minder vertrouwen in hem, maar goed we gaven hem nog een kans. Hij zei ook dat het een erg mooie route was over een weg die de Wari nog hadden aangelegd. Nou okee dan, vamonos! Halverwege de berg stond de gids echter stil op een punt, waarvandaan geen duidelijke wegen meer gingen… Eerst riep hij nog dat we even moesten wachten en dat hij verder ging kijken wat er nog meer was… Wat bleek? Niks… Maar weer terug dus, en dit keer geloofden we hem ook niet meer als hij ‘weer een route had, die hij zeker wist’, maar zijn we gewoon dezelfde weg terug gegaan. We waren onderhand ook wel klaar met het richtingsgevoel van onze gids… Rond 13:00 kwamen we weer in het dorpje aan, waarvandaan we de bus terug naar Ayacucho hebben gepakt. Daar heerlijk geluncht en de gids verteld dat hij de boom in kon met zijn volle prijs voor deze trekking. Al met al wel een erg gezellig en mooi weekend gehad. We hebben in ieder geval erg gelachen en mooie plaatjes geschoten!

Maandagochtend begon het werk weer, gelijk met een heftige dag. In de nacht van zondag op maandag zijn twee meisjes ontsnapt, via een touw uit het raam. Dit waren twee meisjes, waar ik het gevoel had een vertrouwensband mee aan het op te bouwen zijn. Een meisje was ook mijn buddy en ik had samen met haar, haar Plan de Acompañamiento opgesteld (de plannen waarmee de kinderen in het huis afspreken waaraan ze gaan werken). Dat was dus echt even een klap in het gezicht van de hele organisatie, vooral omdat achteraf veel puzzelstukjes in elkaar vielen qua signalen die je je dan ineens bedenkt. Hoogstwaarschijnlijk zijn ze naar hun familie in de selva gegaan, waar de politie niet kan zoeken, omdat het zo’n enorm groot gebied is. De broer van mijn buddy zou over drie weken weer terug komen naar Ayacucho, dus de hoop is nu dat zij dan wellicht ook mee komen.

Vervolgens diezelfde middag flipte een ander jongetje om iets, en zat hij ineens op het dak, vastbesloten om alles te mollen wat daar aanwezig was. Hij heeft een kabel doorgebeten en allerlei stenen van het dak naar beneden gegooid. Het wordt bijna fysiek gevaarlijk hier… :P Gelukkig kwam hij daarna tot rust op zijn kamer en heb ik daarna een gesprekje met hem kunnen voeren en later heeft de educador op wie hij boos was ook nog met hem gesproken. Heftig begin van de week…

Gisteren was ik nog wel naar kantoor geweest, maar ben tussen de middag naar huis gegaan, omdat ik ziek was. Buikkrampen en later ook nog koorts erbij. Gelukkig voel ik me nu weer helemaal goed en heb ik m’n eetlust weer terug. Gelukkig maar, want deze week staat nog een huisbezoek op de planning en vrijdag een taller aan het team. Vrijdagavond lekker even chillen en van het weekend m’n busticket naar Huachachina halen! Volgende blog is over Huacachina!